| Пятровiч, Д. Л. Белая Жанчына: аповесцi, апавяданнi, эсэ / Дзмiтрый Пятровiч.- Мiнск: Четыре четверти, 2012. – 176с. У новы зборнік Дзмітрыя Пятровіча ўваходзяць аповесці, апавяданні, эсэ, якія раней былі апублікаваны ў часопісах і газетах і атрымалі станоўчую ацэнку крытыкі і чытачоў. Містычна-прыгодніцкая аповесць «Белая Жанчына» напісана на выключна новым для беларускай прозы матэрыяле – пра спелеолагаў. Як вядома, гэта людзі, апантаныя даследаваннем пячор. У аснову дэтэктыўнай аповесці «Джэк» і апавядання «Анёлы» пакладзены рэальныя падзеі. Апавяданне «Цана крыві» прысвечана памяці ахвяр трагедыі ў мінскім метро 11 красавіка 2011 года.Кніга разлічана на шырокае кола чытачоў. |
| Чурко, Ю. Жизнь наизнанку / Юлия Чурко. – Минск: Четыре четверти, 2010. – 108с. : ил. В двух новых повестях «Живи быстро и умри молодым!» и «Жизнь втроем в одиночку» Ю. Чурко вовлекает нас в современную жизнь, в мир шоу-бизнеса, описывая своих героев со свойственными ей иронией и сарказмом. Предлагаемые читателям сочинения имеют как бы второе дно – отношение к происходящему самой писательницы. |
| Карэнда, І. Воплаўская госця: кніга прозы / Іван Карэнда. – Мінск: Літаратура і Мастацтва, 2011. – 240 с. Кніга прозы Івана Карэнды «Воплаўская госця» ўключае ў сябе аднайменную аповесць, апавяданні, нататкі пісьменніка, аб’яднаныя адной тэмай – адлюстраваннем жыццёвых інтарэсаў і духоўных памкненняў нашага сучасніка.У цэнтры аповесці – сельская школа з яе клопатамі і праблемамі, якія закранаюць і педагогаў, і дзяцей, і дарослых вяскоўцаў. У жыцці галоўнага героя – настаўніка Сцяпана Лоўдача – шчаслівыя дні змяняюцца трагічнымі, сустрэчы з людзьмі і радуюць, і засмучаюць. Але ён знаходзіць у сабе душэўныя сілы нават тады, калі абставіны ламаюць яго асабісты лёс і вымушаюць змяніць прафесію… |
| Пархута, Я.С. Сонечныя борцi : аповесць, лiрычныя навелы / Яраслаў Пархута.- Мiнск: Мастацкая лiтаратура, 2011. – 464 c. – (Беларуская проза XX стагоддзя). Яраслаў Пархута злучыў у сабе талент публіцыста і лірыка. Асабліва гэта прыкметна па яго аповесці «Адзiнец». У 1990 годзе ўсіх уразіла навіна: у родную вёску Бастынь Лунінецкага раёна вярнуўся Ян Васільевіч Бушыла, які пражыў 42 гады ў глухім лесе. Палескі рабінзон! Пісьменнік сустрэўся з Бушыла… Аповесць уяўляе сабой яго падрабязную споведзь, ілюстраваную дакументамі – выняткамі з стэнаграм, пратаколаў, лістоў, успамінаў. Часам цяжка адрозніць, дзе каларытная прамова самога героя, а дзе – аўтара… Сюжэт уражвае. Герой вайны Ян Бушыла, які ваяваў у войску Жукава, збіраецца ажаніцца, будуе планы… Але ў вёсцы ёсць пільныя «таварышы»: Жукаў патрапіў у няласку да Сталіна, а тут – свой «жукавец», які да таго ж не жадае прызнаваць віну камандарма…Так Бушыла патрапіў у разрад ворагаў народа. І, каб не нашкодзіць сям’і, уцякае ў лес. Здаецца, гэта ненадоўга, трэба пераседзець, перацярпець… Але «справа» раскручваецца, арыштоўваюць родных «бандыта», прыпісваюць яму новыя і новыя «злачынствы»… Змяняецца ўлада, а паляшук усё яшчэ па-за законам. Ён спрабуе не страціць чалавечае аблічча, робіць людзям дабро, дапамагае ім чым можа, і тыя яго не выдаюць… Тэма супрацьстаяння чалавека і ўлады вечная, гэтак жа, як і пытанне выжывання ў экстрэмальных умовах. Але гэта не проста лёс чарговага рабінзона, гэта гісторыя беларускай вёскі другой паловы мінулага стагоддзя. |
Оставить ответ
Для отправки комментария вам необходимо авторизоваться.